တစ္ဘ၀စံ

ညညဆို မက္တဲ့အိမ္မက္ေတြထဲမွာ အေျမွာက္ဆန္ေတြပါသည္။
ေသနတ္သံေတြၾကားေနရသည္။
ေဟာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေခြခနဲလဲသြား။
ဟင္သူ႕ေနာက္မွာ နံပါတ္တုတ္နဲ႕ လူတစ္ေယာက္။
သူကဘာလို႕ရိုက္ရတာလဲ။ သူကပုလိပ္လဲမဟုတ္ဘဲနဲ႕။
ဟဲ့သူက စြမ္းအားရွင္ဟဲ့ တဲ့။
ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့အသံတစ္ခုကေျပာ။

မဟာေဆြနဲ႕တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္တို႕ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေတြ။
ေက်ာင္းသားသပိတ္ဆိုတာကေရာ။
ကိုေအာင္ဆန္းနဲ႕ ကိုႏု အခုဘယ္မွာလဲ။
လြတ္လပ္ေရးရတာပဲၾကာခဲ့ၿပီ။
ငါတို႕ျပည္သူေတြအခုအခ်ိန္ထိ လြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႕ေ၀းေနတုန္းပဲ။
တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာသိရင္ ဘယ္ေလာက္ရင္နာလိုက္မလဲ။
သီေပါမင္းလက္ထက္မွာ ပ်က္သုဥ္းခဲ့တဲ့တုိ႕ႏိုင္ငံ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ေၾကာင့္ရွင္သန္ခဲ့ရ။
ေဟာ အခုေတာ့ တို႕ႏိုင္ငံလည္း က်ီးလန္႕စာစား။
ကမာၻမွာျမန္မာလို႕လည္း မေမာ္ႂကြားႏိုင္ေသးပါလား။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္လူကိုယ္ျပန္သတ္ လူစြမ္းေကာင္းလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ေတာ့
အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာနာမည္ထြက္တယ္။
သင္းတို႕ေပ်ာ္ေနႀကၿပီလား။
ေခတ္အဆက္ လက္ကမ္းခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးပံုျပင္ေတြ
ကိုယ္တိုင္မတိုက္ခဲ့ရေပမယ့္
ဒီေသြးေတြစီးဆင္းဆဲပါ
ငါတို႕ေသြးဘယ္ေလာက္နီလဲ သင္းတို႕သိေစမယ္။
ေက်ာင္းသားကိုသတ္၊ ဘုရားသားကိုသတ္လို႕
သင္းေသနတ္နဲ႕ဗိုလ္လုပ္
ေအး သင္းတို႕ ငရဲမွာေတာ့ ဘုရင္လုပ္ခ်င္လို႕မရဘူး။
၁၉၈၈ မွသည္ ၂၀၀၈ အထိ ဒီေျမေပၚမွာစြန္းထင္းခဲ့တဲ့ေသြးေတြ
သင္းတို႕ေသေပးရင္ေတာင္ငါမေက်ဘူး။

ပုဂံဖြားေစာ